Z kart kalendarza… Święta majowe

Przed nami trzy bardzo ważne dni: 1 maja – Święto Pracy, 2 maja – Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej i wreszcie 3 maja – 230. rocznica uchwalenia pierwszej w Europie i drugiej na świecie Konstytucji. To daty bardzo dobrze wszystkim znane, ale czy tak naprawdę wiemy, dlaczego i co właściwie świętujemy?

1 maja: Święto Pracy – Międzynarodowy Dzień Solidarności Ludzi Pracy

Międzynarodowe Święto Pracy zostało ustanowione przez Drugą Międzynarodówkę w 1891 r. dla upamiętnienia wcześniejszego o pięć lat protestu robotników w Chicago, krwawo stłumionego przez policję. W II Rzeczpospolitej obchody 1 Maja, organizowane przez Polską Partię Socjalistyczną, stanowiły wyraz protestu przeciwko systemowi. Po wojnie zaś przeobraziły się w propagandowy rytuał, mający system legitymizować. W latach 80. nielegalne demonstracje pierwszomajowe organizowała w opozycji do oficjalnych obchodów podziemna Solidarność. Dziś 1 maja jest dniem ustawowo wolnym od pracy i jest to również dzień przystąpienia naszego kraju do Unii Europejskiej. W tym roku przypada już 17. rocznica tych wydarzeń.

1 maja obchodzimy także katolickie święto Józefa Rzemieślnika. W tym dniu Kościół w sposób szczególny pragnie zwrócić uwagę na pracę ludzką, zarówno w aspekcie wartości chrześcijańskich, jak i społecznych, ogólnoludzkich i narodowych.

2 maja: Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej, Dzień Polonii i Polaków za Granicą

Dzień Flagi obchodzimy na mocy nowelizacji ustawy o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej, uchwalonej przez Sejm 20 lutego 2004 r.

Polskie barwy narodowe wywodzą się z barw herbu Królestwa Polskiego i herbu Wielkiego Księstwa Litewskiego. Są odwzorowaniem barw chorągwi polskiej, czyli oficjalnego symbolu państwa od średniowiecza: białego orła na czerwonym tle. Warto wiedzieć, że kolor czerwony na naszej fladze to karmazyn (do 1927 r. cynober), a biały jest srebrnobiały – nie śnieżnobiały.

Po 2000 roku powszechne stało się noszenie 2 maja biało-czerwonej kokardy narodowej.

DSC_0584.jpg

2 maja to też rocznica wybuchu III powstania śląskiego – ostatniego z trzech zbrojnych zrywów polskiej ludności na Śląsku. Powstanie rozpoczęło się w nocy z 2 na 3 maja 1921 roku. Na jego czele stanął znany działacz społeczny, a wcześniej komisarz plebiscytowy, Wojciech Korfanty. Walki trwały dwa miesiące – powstańcy zdołali opanować prawie cały obszar plebiscytowy, później broniąc go przed siłami niemieckimi. Najpoważniejsze starcia miały miejsce w okolicach Góry św. Anny. W III Powstaniu Śląskim wzięło udział około 60 tys. Polaków - jak podają źródła historyczne, 1218 spośród nich poległo, 794 odniosło rany. W wyniku tego zrywu Rada Ambasadorów zdecydowała o korzystniejszym dla Polski podziale Śląska. Z obszaru plebiscytowego, czyli ponad 11 tys. km kw., zamieszkanego przez ponad 2 mln ludzi, do Polski przyłączono 29 proc. terenu i 46 proc. ludności. Podział był też korzystny dla Polski gospodarczo - na przyłączonym terenie znajdowały się 53 z 67 istniejących kopalni, 22 z 37 wielkich pieców oraz 9 z 14 stalowni.

3 maja: Święto Narodowe Trzeciego Maja – 228. rocznica uchwalenia Konstytucji 3 maja

Konstytucja 3 Maja była pierwszą pisaną konstytucją w Europie i drugą – po amerykańskiej – na świecie, regulującą organizację władz państwowych, prawa i obowiązki obywateli. Uchwalony 3 maja 1791 r. akt prawny powstał przy współpracy posłów Sejmu Wielkiego i wspierającego ich środowiska, zawierał wizję i program budowy nowoczesnego państwa i społeczeństwa. Konstytucja 3 maja m.in. zmieniła ustrój państwa na monarchię dziedziczną, ograniczyła znacząco demokrację szlachecką, wprowadziła polityczne zrównanie mieszczan i szlachty oraz zapewniła chłopom ochronę państwa. Konstytucja zniosła też formalnie liberum veto.

DSC_0536.jpgDSC_0496.jpg

powrót